Με αφορμή τη συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση του μνημονίου ήρθε στο προσκήνιο το ζήτημα της δανειακής σύμβασης Ελλάδας - κρατών της Ευρωζώνης, ύψους 80 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για μια λεόντειο σύμβαση που υπέγραψε η χώρα μας με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, πλην Γερμανίας, και με τη γερμανική κρατική τράπεζα KfW.
Μάλιστα, παρ’ ότι η Ελλάδα έχει λάβει ήδη τα δύο πρώτα δάνεια απ’ όλους τους παραπάνω δανειστές, η δανειακή σύμβαση δεν έχει εισαχθεί για συζήτηση και κύρωση από τη Βουλή! Παρ’ όλα αυτά, τα παραπάνω δάνεια εκτελούνται κανονικά, χορηγούνται οι σχετικές δόσεις και υπογράφονται τα διάφορα νομιμοποιητικά έγγραφα από τις ελληνικές Αρχές.
Ταυτόχρονα, με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών έχουν ήδη καταβληθεί τουλάχιστον 75 εκατ. ευρώ για προμήθειες λόγω της έκδοσης του πρώτου δανείου ύψους 14,5 δισ. ευρώ. Το εν λόγω ποσό βαρύνει τον προϋπολογισμό του 2010.
Η κωλυσιεργία σε σχέση με τη διαδικασία κύρωσης της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή οφείλεται στο γεγονός ότι έχει εκδηλωθεί ιδιαίτερη ανησυχία για το κατά πόσο θα βρεθεί ο αναγκαίος αριθμός βουλευτών για να υπερψηφίσει την κύρωση της σύμβασης, δεδομένου ότι περιέχει ρυθμίσεις οι οποίες προσβάλλουν σοβαρά την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Εφαρμόζεται το αγγλικό Δίκαιο
Αν και κανένας από τους δανειστές δεν εφαρμόζει το αγγλικό Δίκαιο, αφού πρόκειται για χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου ισχύει το Δίκαιο των Κωδίκων (άλλως, το ηπειρωτικό Δίκαιο), η δανειακή σύμβαση επιβάλλει ως εφαρμοστέο Δίκαιο το αγγλικό – δηλαδή έναν κλάδο Δικαίου που δεν ανήκει στο ηπειρωτικό Δίκαιο. Η λύση αυτή επιβλήθηκε από τους δανειστές «εταίρους» μας κυρίως διότι το αγγλικό Δίκαιο εφαρμόζει το Δίκαιο των δικαστικών αποφάσεων των αγγλικών δικαστηρίων, που έχουν διαμορφώσει μια νομολογία επί εκατονταετίες η οποία είναι ιδιαίτερα σκληρή έναντι του οφειλέτη και υπερασπίζεται κυρίως τα δικαιώματα του δανειστή. Αντίθετα, στο ηπειρωτικό Δίκαιο, και ιδίως στο ελληνικό αστικό Δίκαιο, είναι γνωστό ότι ισχύει και «η αρχή της εύνοιας προς τον οφειλέτη», γεγονός που καθιστά τη θέση του ευνοϊκότερη.
Επίσης, ορίζεται από τη δανειακή σύμβαση ότι αρμόδια δικαστήρια για την επίλυση των διαφορών δεν είναι τα ελληνικά αλλά το Δικαστήριο της Ε.Ε. Η σύμβαση επίσης περιέχει ρήτρα με την οποία η χώρα μας παραιτείται από την «ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας».
Έτσι, σύμφωνα με το άρθρο 14.5 της δανειακής σύμβασης, ο δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) «αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Μάλιστα, σύμφωνα με το σημείο 10 του υποδείγματος της νομικής γνωμοδότησης που εμπεριέχεται ως παράρτημα στη δανειακή σύμβαση, «ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».
Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και μη εμπρόθεσμης και ολοσχερούς εξοφλήσεώς τους, οι δανειστές μας δικαιούνται να επιχειρήσουν να προβούν σε εκποίηση ελληνικής ακατάσχετης δημόσιας περιουσίας ανυπολόγιστης υλικής και πολιτιστικής αξίας.
Ειδικότερα, δικαιούνται να προβούν σε κατάσχεση πραγμάτων εκτός συναλλαγής, στα οποία περιλαμβάνονται κοινόχρηστα πράγματα (π.χ. νερά με αέναη ροή, πλατείες, λιμάνια, μεγάλες λίμνες) και πράγματα που εξυπηρετούν δημόσιους σκοπούς, όπως νοσοκομεία, πανεπιστήμια κτλ. Μπορούν επίσης να προβούν σε κατάσχεση και άλλων ακατάσχετων δημοσίων πραγμάτων, όπως είναι ο οπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων και τα χρηματικά διαθέσιμα, όπως η μισθοδοσία του προσωπικού, στερώντας έτσι από την ελληνική πολιτεία τα υλικά μέσα που καθιστούν πρακτικά εφικτή την άσκηση της κυριαρχίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου