Όλα ξεκίνησαν από ένα βίντεο που μου έστειλε μια φίλη. Σε ένα εκτροφείο δυο υπάλληλοι χτυπούσαν μέχρι θανάτου στο κεφάλι ένα μοσχαράκι (γάλακτος). Δεν ξέρω αν ήταν πάγια τακτική του εκτροφείου ή μια μέρα απόδρασης από τη ρουτίνα. Αυτό που ξέρω είναι πως εγώ δεν συμπεριέλαβα ξανά κρέας στη διατροφή μου. Οργισμένη, βεβαίως, από την αποκρουστική βιαιότητα, διαμαρτύρομαι για τον τρόπο που λειτουργούν τα εκτροφεία. Φίλη διατροφολόγος ανησύχησε για την απόφασή μου, εξηγώντας μου πόσο απαραίτητα είναι, ειδικά για μια γυναίκα, τα συστατικά του κρέατος. Ανησύχησα, αλλά επέμεινα, ενσωματώνοντας γενναίες δόσεις φρούτων και λαχανικών στην καθημερινή μου διατροφή. Οι τελευταίες αιματολογικές και λοιπές εξετάσεις μου με καθησύχασαν για την απόφασή μου. Χαίρω άκρας υγείας, «γερή σαν ταύρος», όπως μου είπε ο παθολόγος. Πριν από ένα μήνα, επιπλέον, στα χέρια μου έπεσε το βιβλίο του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ «Τρώγωντας ζώα», για να επιβεβαιώσει τα ιατρικά αποτελέσματα.
Ο Φόερ πέρασε τα εφηβικά και τα φοιτητικά του χρόνια ταλαντευόμενος ανάμεσα στην κρεατοφαγία και τη χορτοφαγία. Τις τύψεις διαδεχόταν η λήθη και τούμπαλιν, ώσπου έγινε πατέρας και χρειαζόταν επειγόντως πειστήρια και αποδείξεις. Ψάχνοντας για τέτοια άρχισε να επισκέπτεται βιομηχανικές φάρμες, να αναρωτιέται για θέματα ηθικής και υγείας, για να γράψει τελικά μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί και να διαδοθεί.
Σύμφωνα με το βιβλίο του, λοιπόν, η βιομηχανική κτηνοτροφία μοιάζει με την πορνογραφία: δύσκολα την ορίζεις, αλλά εύκολα την αναγνωρίζεις. Στην εντατικοποιημένη κτηνοτροφία τα ζώα –που συχνά στεγάζονται ανά δεκάδες ή χιλιάδες (το τυπικό κλουβί για κότες δίνει στην καθεμιά χώρο 0,04 τ.μ.)– υπόκεινται σε γενετικές τροποποιήσεις, περιορισμούς στην κίνησή τους και απόλυτα μη φυσική διατροφή, που περιλαμβάνει φάρμακα, ακόμα και αντιβιοτικά.
Τα κοτόπουλα π.χ. έχουν υποστεί προσαρμογές ώστε να μεγαλώνουν στον μισό χρόνο. Από την άλλη, η ζήτηση για άπαχο χοιρινό κρέας έχει οδηγήσει τη βιομηχανία να δημιουργήσει νέες ράτσες, που υποφέρουν από προβλήματα καρδιάς, υπερένταση, και άγχος, παράγοντες που παράγουν περισσότερα οξέα, ενώ μετά τον αποθηλασμό της μια γουρουνίτσα δέχεται ορμονική ένεση για να επανέλθει γρήγορα στον κύκλο της, έτσι ώστε να είναι πάλι έτοιμη να γονιμοποιηθεί τεχνητά σε μόλις τρεις εβδομάδες. Κι όλα αυτά τα περνάει κλεισμένη σε ένα καφάσι τόσο μικρό που δεν μπορεί να στρίψει. Από τα γουρουνάκια, δε, που θα γεννήσει, μέσα στις πρώτες 48 ώρες της ζωής τους κόβονται οι ουρές και τα μικρά τους δόντια χωρίς κανένα αναλγητικό, για να ελαχιστοποιηθούν οι πληγές που προκαλούν το ένα στο άλλο, ενώ το περιβάλλον όπου μεγαλώνουν διατηρείται ζεστό και σκοτεινό ώστε να παραμένουν νωθρά. Για να φτάσουν, τέλος, πιο γρήγορα στο ιδανικό για αγορά βάρος, ταΐζονται αποξηραμένο πλάσμα αίματος, υποπροϊόν σφαγείων, και όσα δεν μεγαλώσουν γρήγορα δεν θέλετε να μάθετε τι παθαίνουν.
Στις ιχθυοκαλλιέργειες τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Το νερό είναι τόσο μολυσμένο που δυσκολεύει τα ψάρια στην αναπνοή, ο συνωστισμός που επικρατεί είναι τόσος έντονος που αρχίζουν οι αλληλοκανιβαλισμοί, οι συνθήκες είναι τέτοιες που ανεβάζουν τα επίπεδα του στρες, ενώ πριν από τη σφαγή υποβάλλονται σε ασιτία 10 μέρες για να μειωθούν τα περιττώματά τους. Στα σφαγεία οι τίτλοι τέλους για τα ψάρια φυσικά γράφονται βίαια, αφού τους τεμαχίζουν τα βράγχια ενώ έχουν τις αισθήσεις τους και τα ρίχνουν σε μια δεξαμενή με νερό για να πεθάνουν από αιμορραγία.
Περίπου 450 δισ. ζώα εκτρέφονται με αυτόν τον τρόπο. Την ίδια στιγμή η κτηνοτροφία συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 40% περισσότερο απ’ όλες τις συγκοινωνίες του κόσμου μαζί.
Η ταμπέλα της ελευθέρας βοσκής, που φοριέται τελευταία, τις περισσότερες φορές είναι αυθαίρετη και άκρως παραπλανητική, ενώ ο όρος «βιολογικό» σίγουρα σημαίνει κάτι, αλλά όχι τόσα όσα του αποδίδουμε. Αυτά και άλλα συγκλονιστικά αναφέρει ο Φόερ.
Το να παραιτηθεί κανείς από τη γεύση της μπριζόλας ή του γύρου είναι μια απώλεια που ξεπερνάει την απολαυστική εμπειρία, το καταλαβαίνω. Τα ζώα όμως έχουν δικαιώματα και πρέπει να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες για κείνα πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Και αν τα δικαιώματά τους δεν είναι επαρκές επιχείρημα για να πειστείτε, τι γίνεται με τη δική σας υγεία; Αν είμαστε ό,τι τρώμε, επιθυμείτε να φορτώνετε τον οργανισμό σας με τοξίνες, ορμόνες και αντιβιοτικά μόνο και μόνο επειδή έτσι αποφάσισε η βιομηχανία πως πρέπει να εκτρέφει τα ζώα; Στόχος της βιομηχανίας δεν είναι να μας ταΐσει, αλλά το κέρδος, και στο βωμό του γίνονται εγκλήματα. Το φαγητό είναι πολιτισμός. Πριν ψωνίσετε λοιπόν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι βεβαιωθείτε πως τα κρέατα του μενού σας προέρχονται από εκτροφεία που έχουν επιτρέψει στα ζώα τους να γλιτώσουν από τον πόνο, έχουν ξαπλώσει στη λιακάδα, έχουν ζευγαρώσει και μεγαλώσει τα μικρά τους. Υπάρχουν τέτοιοι κτηνοτρόφοι στην Ελλάδα, αρκεί να τους αναζητήσουμε.
Ο Φόερ πέρασε τα εφηβικά και τα φοιτητικά του χρόνια ταλαντευόμενος ανάμεσα στην κρεατοφαγία και τη χορτοφαγία. Τις τύψεις διαδεχόταν η λήθη και τούμπαλιν, ώσπου έγινε πατέρας και χρειαζόταν επειγόντως πειστήρια και αποδείξεις. Ψάχνοντας για τέτοια άρχισε να επισκέπτεται βιομηχανικές φάρμες, να αναρωτιέται για θέματα ηθικής και υγείας, για να γράψει τελικά μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί και να διαδοθεί.
Σύμφωνα με το βιβλίο του, λοιπόν, η βιομηχανική κτηνοτροφία μοιάζει με την πορνογραφία: δύσκολα την ορίζεις, αλλά εύκολα την αναγνωρίζεις. Στην εντατικοποιημένη κτηνοτροφία τα ζώα –που συχνά στεγάζονται ανά δεκάδες ή χιλιάδες (το τυπικό κλουβί για κότες δίνει στην καθεμιά χώρο 0,04 τ.μ.)– υπόκεινται σε γενετικές τροποποιήσεις, περιορισμούς στην κίνησή τους και απόλυτα μη φυσική διατροφή, που περιλαμβάνει φάρμακα, ακόμα και αντιβιοτικά.
Τα κοτόπουλα π.χ. έχουν υποστεί προσαρμογές ώστε να μεγαλώνουν στον μισό χρόνο. Από την άλλη, η ζήτηση για άπαχο χοιρινό κρέας έχει οδηγήσει τη βιομηχανία να δημιουργήσει νέες ράτσες, που υποφέρουν από προβλήματα καρδιάς, υπερένταση, και άγχος, παράγοντες που παράγουν περισσότερα οξέα, ενώ μετά τον αποθηλασμό της μια γουρουνίτσα δέχεται ορμονική ένεση για να επανέλθει γρήγορα στον κύκλο της, έτσι ώστε να είναι πάλι έτοιμη να γονιμοποιηθεί τεχνητά σε μόλις τρεις εβδομάδες. Κι όλα αυτά τα περνάει κλεισμένη σε ένα καφάσι τόσο μικρό που δεν μπορεί να στρίψει. Από τα γουρουνάκια, δε, που θα γεννήσει, μέσα στις πρώτες 48 ώρες της ζωής τους κόβονται οι ουρές και τα μικρά τους δόντια χωρίς κανένα αναλγητικό, για να ελαχιστοποιηθούν οι πληγές που προκαλούν το ένα στο άλλο, ενώ το περιβάλλον όπου μεγαλώνουν διατηρείται ζεστό και σκοτεινό ώστε να παραμένουν νωθρά. Για να φτάσουν, τέλος, πιο γρήγορα στο ιδανικό για αγορά βάρος, ταΐζονται αποξηραμένο πλάσμα αίματος, υποπροϊόν σφαγείων, και όσα δεν μεγαλώσουν γρήγορα δεν θέλετε να μάθετε τι παθαίνουν.
Στις ιχθυοκαλλιέργειες τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Το νερό είναι τόσο μολυσμένο που δυσκολεύει τα ψάρια στην αναπνοή, ο συνωστισμός που επικρατεί είναι τόσος έντονος που αρχίζουν οι αλληλοκανιβαλισμοί, οι συνθήκες είναι τέτοιες που ανεβάζουν τα επίπεδα του στρες, ενώ πριν από τη σφαγή υποβάλλονται σε ασιτία 10 μέρες για να μειωθούν τα περιττώματά τους. Στα σφαγεία οι τίτλοι τέλους για τα ψάρια φυσικά γράφονται βίαια, αφού τους τεμαχίζουν τα βράγχια ενώ έχουν τις αισθήσεις τους και τα ρίχνουν σε μια δεξαμενή με νερό για να πεθάνουν από αιμορραγία.
Περίπου 450 δισ. ζώα εκτρέφονται με αυτόν τον τρόπο. Την ίδια στιγμή η κτηνοτροφία συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 40% περισσότερο απ’ όλες τις συγκοινωνίες του κόσμου μαζί.
Η ταμπέλα της ελευθέρας βοσκής, που φοριέται τελευταία, τις περισσότερες φορές είναι αυθαίρετη και άκρως παραπλανητική, ενώ ο όρος «βιολογικό» σίγουρα σημαίνει κάτι, αλλά όχι τόσα όσα του αποδίδουμε. Αυτά και άλλα συγκλονιστικά αναφέρει ο Φόερ.
Το να παραιτηθεί κανείς από τη γεύση της μπριζόλας ή του γύρου είναι μια απώλεια που ξεπερνάει την απολαυστική εμπειρία, το καταλαβαίνω. Τα ζώα όμως έχουν δικαιώματα και πρέπει να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες για κείνα πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Και αν τα δικαιώματά τους δεν είναι επαρκές επιχείρημα για να πειστείτε, τι γίνεται με τη δική σας υγεία; Αν είμαστε ό,τι τρώμε, επιθυμείτε να φορτώνετε τον οργανισμό σας με τοξίνες, ορμόνες και αντιβιοτικά μόνο και μόνο επειδή έτσι αποφάσισε η βιομηχανία πως πρέπει να εκτρέφει τα ζώα; Στόχος της βιομηχανίας δεν είναι να μας ταΐσει, αλλά το κέρδος, και στο βωμό του γίνονται εγκλήματα. Το φαγητό είναι πολιτισμός. Πριν ψωνίσετε λοιπόν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι βεβαιωθείτε πως τα κρέατα του μενού σας προέρχονται από εκτροφεία που έχουν επιτρέψει στα ζώα τους να γλιτώσουν από τον πόνο, έχουν ξαπλώσει στη λιακάδα, έχουν ζευγαρώσει και μεγαλώσει τα μικρά τους. Υπάρχουν τέτοιοι κτηνοτρόφοι στην Ελλάδα, αρκεί να τους αναζητήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου